وی با اشاره به ممنوعیت کشت برنج در خوزستان در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در خوزستان به علت کمبود آب و کاهش شدید بارندگی و ذخایر پشت سدهای استان افزود: با این حال کشاورزان استان به ناچار امسال اراضی زیرکشت برنج را تا یک سوم نسبت به سال گذشته کاهش دادند.
سواری با بیان اینکه شالی کاران خوزستانی برای تامین معیشت خود ناچار شدند بخشی از زمین های کشاورزی را با وجود همه مشکلات زیرکشت ببرند افزود:اگر دولت حمایت لازم برای تامین معیشت کشاورزان ناشی از کشت نکردن برنج انجام می داد این میزان سطح کشت برنج در استان می توانست بسیار کمتر شود.

ممنوعیت کشت برنچ باید همراه با برنامه و تامین معیشت کشاورزان باشد
رییس انجمن برنج خوزستان گفت:ممنوعیت کشت برنج در استان می بایست همراه با برنامه و تامین معیشت کشاورزان شالی کار باشد ولی در عمل هیچ اتفاقی بجز اعلام ممنوعیت کشت برنج انجام نشد.
سواری با بیان اینکه کشاورز شالی کار خوزستان در این شرایط سخت خشکسالی برای تامین معیشت ، منافع خود و رفع نیازهای خود به کشت برنج روی آورد چون سود خود را در این کشت می دید افزود: اگر حمایت عینی از شالی کاران ناشی از عدم کشت برنج انجام می شد خروجی کار منجر به تامین منافع فردی و ملی می‌شد.
وی گفت: کشاورز را نمی توان با پند ، نصیحت و الزام به عدم کشت محصولی خاص وادار کرد بنابراین اگر دولت خسارت ناشی از عدم النفع کشت برنج را به شالی کاران پرداخت می کرد کشت برنج در استان متوقف می شد ولی چنین نشد.
رییس انجمن برنج خوزستان با اشاره به وضعیت خاص استان و وابستگی شدید کشاورزان به آورد رودخانه ها و آبهای سطحی و اینکه در سال های آینده نیز با بحران خشکسالی روبه رو هستیم افزود: دولت باید اعتبار ویژه ای دربودجه سالانه برای کشت نکردن محصولات “آب بر” همچون برنج در استان هایی که با بحران خشکسالی رو به رو هستند تخصیص دهد.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از کشاورزان خوزستانی ازدهه های گذشته بخاطر سود و بازار مناسب این محصول ، با کشت برنج انس گرفته اند و به راحتی نمی توان آنان را حتی در شرایط خشکسالی به کشت نکردن برنج مجاب کرد افزود:در هر صورت باید مشوق های لازم برای مجاب کردن کشاورز برای کشت نکردن برنج در شرایط خشکسالی و تنش آبی دیده شود و امیدواریم در دولت سیزدهم برنامه ای مدون و کارشناسی برای کشت جایگزین برنج در استان تدوین و عملیاتی شود.